Ostatnio od serdecznego znajomego usłyszałam. "Jak rozpoznałem swoje powołanie? Zacząłem modlić się psalmami!" Patrząc na jego życie, na to, jakim jest człowiekiem i jak wspaniałą rodzinę stworzył ze swoją żoną, uznałam, że coś w tym musi być! :)
Także rozpoczynam przygodę z psalmami!
Jeden z moich ukochanych - psalm 139.
Panie, przenikasz i znasz mnie,
Ty wiesz, kiedy siadam i wstaję.
Z daleka przenikasz moje zamysły,
widzisz moje działanie i mój spoczynek
i wszystkie moje drogi są Ci znane.
Choć jeszcze nie ma słowa na języku:
Ty, Panie, już znasz je w całości.
Ps 139, 2- 4
Bóg zna mnie jak nikt inny. Sama nie wiem przecież o sobie tyle rzeczy! A paradoksem jest to, że łapię się często na tym, że na modlitwie próbuję kogoś udawać. Zazwyczaj silniejszą niż jestem. Bez sensu. Nie udawaj nikogo! Bądź sobą! Mów szczerze co się z Tobą dzieje, co czujesz. Mów o swoich słabościach, wątpliwościach. Pytaj. Bądź sobą, a otrzymasz stokroć więcej niż możesz sobie wyobrazić.
Zbadaj mnie, Boże, i poznaj me serce,
doświadcz i poznaj moje troski.
Ps 139, 23
To prawda, psalmy są świetnymi słowami dzięki którym można poznać samego siebie. Zresztą nie trudno się dziwić, w końcu to słowa naszego BOGA!:)
OdpowiedzUsuńPozdrawiam
Biedrona
P.S. Urocze jest to zdjęcie! :)
Pozdrawiam Cię Biedrono! :)
OdpowiedzUsuńDziękuję! :)